به نام خدا

کی گفته شادی وسرور خوب نیست ؟

اما چه کسی گفته شادی وسرور مردم در گناه باشد؟

کدام دینِ حق گرایی ،شادی مردم را در اختلاط ورقص و متال و رپ و هِوی متال  و بلک کت  ومایکل جکسون  وهیپی گری و امور جلف وسبک  وخفیف قرار داده ؟

کدام آموزه ی دینی ، مجوز مجالس موسیقی مطرب وغنا و آوازه خوانی های بی محتوا وبی هویت را صادر کرده است ؟ کدام اسلامی شادی مردم را در گناه ، ابتذال وخوش گذرانی های ناسالم  وشوهای تاریک  تعریف کرده است؟

آیا مدیران و مسئولین ما واقعا نا آگاهانه تصمیم می گیرند وسوراخ دعا را گم کرده اند ؟ یا آگاهانه وتعمداً بی محابا چنین اراده های ضد ارزش وهنجار شکنی دارند ؟

در این فشار اقتصادی  واوضاع نه چندان مطلوب زندگی مردم ، مطابق آموزه های اسلامی  بهترین طریق شاد کردن مردم ،خدمت صادقانه(1) ، بی منت  ورفع مشکلات آنها ونگاه به داخل کشور است نه  وادادگی وابراز وابستگی  ونیز حزب وخط وقبیله گرایی هاوگروه بازی وسیاه بازیهای پوپولیستی  آزاردهنده وکسل کننده ی تشکلهای سیاسی  و رها کردن نظارتها وکنترلهای اساسی در جامعه ای که برای آرمانهایش خونها  داده شده وزجرها کشیده شده است.

چرا با سهل انگاری ومسامحه ی برخی مدیران  وتصمیمات غیر منطقی وکیلویی ،عملاً در زمین دشمن بازی می کنند ؟

پی نوشت:

1)پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «احبّ الاعمال الی اللّه سرور الذی تدخل علی المؤمن تطرد عنه جوعته او تکشف عنه کربته»(13) بهترین اعمال در پیشگاه خدا شادی و سروری است که برای مؤمن فراهم می کند و این شادی از راه دفع گرسنگی  و بر طرف کردن غم و اندوه اوست.( اصول کافی، ج 2، ص 191)